Projekt: MaMy doktorat!

Dzień drugi. Podekscytowana wczorajszym pierwszym postem i zmotywowana do działania pisanie publikacji rzuciłam na pierwszy ogień. Myślę sobie - "no, teraz to już nie ma odwrotu! Publicznie przyznałam się, że ze mnie leń śmierdzący, to teraz wreszcie trzeba zacząć działać, a nie biadolić". Komputer otwarty na stole, dzieci nie ma w domu, prania więcej nie zmieści się na kaloryferach - piszę! Plik z publikacją zawiera 6 stron tekstu. Przeczytałam wszystko raz jeszcze. Nie jest źle... Sprawdziłam na czym skończyłam i co dalej. Napisałam brakujące w kontekście tego akapitu 2 zdania. Odnalazłam publikacje, które w tym przypadku chciałam zacytować. I co się okazało? Ze moja 30-dniowa wersja próbna EndNote wygasła jakieś 60 dni temu! Nie poddaję się jednak, bo przecież program mimo to działa. W ograniczony sposób ale działa. Niestety, można korzystać jedynie z zapisanej bazy danych. Nie można dodać do bazy nowych cytowań. Ale walczę mimo to. Jest darmowa wersja online! A w niej c

"Miło nam poinformować iż otrzymała Pani zgodę na przedłużenie studiów doktoranckich o wnioskowany okres". Wspaniale! Który to już semestr...? Po 8-mym przestałam liczyć. Niestety, to wszystko nie jest takie proste. Zaplanowane na 4 lata studia często nie kończy się w terminie. Już sam statut otwiera furtkę "z przedłużeniem na dwa lata". No i dwa lata też minęło. Nie żeby siedzieć i się obijać i nie kończyć. W międzyczasie udało mi się: - zmienić temat pracy doktorskiej po 1,5 roku pracy - urodzić dwójkę dzieci  i je wychowywać - to jakby samo urodzenie nikogo nie przekonywało! - prowadzić dom - możecie też nie uznać tego za żaden wyczyn ale uwierzcie na słowo, przy dwójce dzieci to wcale nie jest już takie proste - wystarczy spojrzeć na ilość prania!!! - otworzyć przewód doktorski z nowym tematem badań - zrealizować wszystkie badania dotyczące nowego tematu badawczego; Co więc pozostało? Pisanie... A mianowicie napisanie publikacji (niezbędnej do zd